Er gingen wat wenkbrauwen omhoog op het moment dat ik vertelde een opdracht als interim directeur te hebben aangenomen in het Primair Onderwijs. Ook is er een aantal malen gereageerd met de vraag: "Is dat niet te makkelijk voor jou?" Dat maakte mij direct aan het twijfelen. Want onzeker als ik soms nog kan zijn, zou het ook niet de eerste keer zijn dat ik een carrière keuze maak waarbij de cultuur van de organisatie niet echt bij me past. Hierdoor was ik extra op mijn hoede. Bang om me nog een keer te stoten aan eenzelfde steen.
Nu 5 weken later, op de Dag van de Leraar moet me iets van het hart. Ik wil een lans breken voor het Primair Onderwijs. Want nee, de opdracht is niet te makkelijk voor mij. Wat er van het Primair Onderwijs wordt verwacht, verbaast me nog dagelijks.
Ik werk op een kleine basisschool. Met een team dat elke dag tussen 07.30 uur en 07.45 uur start. Pas rond 17.00 uur en 17.30 uur gaat de laatste collega de deur weer uit, als het niet later is. Dit is een vanzelfsprekendheid en dat ben ik niet gewend.
Bijzonder vind ik ook het aantal (coördinerende) taken en verplichte aanwezigheid tijdens de vele ouderavonden en schoolkampen. Het gaat hier om een behoorlijke waslijst en geen enkele collega die klaagt. Dit hoort bij het werk. Daarnaast is er een verantwoordingsplicht intern en extern, die de nodige tijd vraagt. Niet binnen 1 systeem, maar voor nu weet ik er welgeteld al 9 waar iets mee moet.
Het toezichtkader van het PO is strak en vraagt behoorlijk wat van de professionaliteit. Toetsen analyseren en op basis van uitkomsten jaarlijks nieuwe normen vaststellen voor de groepen. Passend bij de opbrengsten van de afgelopen 3 jaar. Niet voor 1 vak, maar voor alle toetsvakken. En haal je de eigen voorspelde norm niet, dan mag je dat weer verantwoorden. Haal je de norm wel, dan mag je verantwoord een nieuwe, uiteraard hogere norm bepalen.
Dit alles binnen een context waar de doelgroep er sinds het passend onderwijs is doorgevoerd, zeer beslist niet makkelijker op is geworden. Ik zie van alles binnen de school aan kinderen met internaliserende, -externaliserende problematiek. Hetgeen het uiterste vraagt van de pedagogisch - didactische vaardigheden van alle betrokken collega's. En betrokken zijn ze. Iedere collega kent alle leerlingen van de school en visa versa. Wanneer het met een kind niet goed gaat, raakt dat het hele team. Als het in een klas mis gaat, springt een collega in. De deuren van alle klassen staan open.
Ik ben geraakt door wat er op deze school gebeurt in positieve zin. Het Primair Onderwijs verdient minstens de aandacht die het VO en MBO krijgen. Er mag veel meer trots zijn vanuit het Primair Onderwijs op datgene wat hier wordt gerealiseerd. Dus graag geen wenkbrauwen meer de lucht in als iemand zich in wil gaan zetten voor het Primair Onderwijs. "Makkelijk" is het helemaal niet. Mooi en dankbaar is vele malen beter passend.
Klaske Apperloo
Trotse Directeur a.i. IKC Het Plankier
Reactie plaatsen
Reacties
En dan nog maar te zwijgen over de salaris verschillen in het onderwijs.... hoe is het mogelijk dit te doorbreken? Voor de klas is bij po net zo uitdagend als bij vo, mbo en hbo. Elk met eigen uitdagingen, zeker, maar niet minder mals, denk ik....
mooi geschreven klaske